Vunzige Deuntjes Halloweenfeest

Halloween

Zondag skype ik weer eens met Nikita. We kletsen 3 uur bij, onder andere over wat ze allemaal heeft gedaan in de vakantie. Helaas heeft ze geen dag ‘op de groep gestaan’ bij Teylingereind. Ze maakt zich wat zorgen of ze genoeg uren kan draaien om al haar stageopdrachten uit te kunnen voeren, want natuurlijk wil ze niet langer dan nodig over haar opleiding doen. Tijdens haar vakantie heeft ze goed gebruik gemaakt van haar OV-kaart om weer met vriendinnen af te spreken. Nikita gaat zelden uit, maar waar ze wel de smaak van te pakken krijgt, zijn concerten en dansfeesten.

Halloween

Nikita vraagt of ze ‘please please’ af en toe op haar telefoontje mag kijken. Ze weet dat ik daar niet van houd tijdens een gesprek, maar haar leven hangt af van het scoren van kaartjes. Voor het Vunzige Deuntjes Halloweenfeest. Als kind verzuchtte ze weleens dat Halloween haar aller aller leukste feest was. Samen met andere verklede kinderen liep mijn kleine blonde heksje zingend door de Kaya Grandi. Van verschillende winkeliers kregen ze dan een traktatie. Deze traditie werd niet alleen door de ouders aan de overkant van de straat gewaardeerd, ook toeristen haalden hun camera’s tevoorschijn. En nog altijd wordt de groep Halloweenkinderen aangevoerd door Corine, de mooiste heks van Bonaire. Ik denk niet dat Nikita zaterdag verkleed gaat, maar ik vraag me gelijk af waarop ik dat baseer. Nieuwsgierig geworden google ik op het feest.

De Lichtfabriek

Het Halloweenfeest wordt gehouden in De Lichtfabriek in Haarlem. Ik neem een kijkje op hun website en zie een hippe plek waar veel feesten en evenementen worden georganiseerd. En een interessant stukje geschiedenis: Het enorme gebouw uit eind 1800 voorzag vroeger de inwoners van Haarlem van gas en elektra. Met de vondst van het aardgas in de jaren 60 werd de fabriek buiten werking gesteld. Delen van de fabriek werden gesloopt, maar de Turbinehal, het Oliehuis en het Energiehuis bleven gespaard. De gebouwen die bewaard zijn gebleven behoren tot het meest zeldzame industriële erfgoed waar Nederland over beschikt. Dat is te danken aan de architecten uit die tijd – meestal bouwkundig ingenieurs – die zich de opdracht stelden zó te bouwen dat ‘de strengste eisen van nuttigheid voor de fabricage van gas en elektriciteit verbonden werden met ‘voor het oog aangename vormen’.

Vunzige Deuntjes

Daarna zoek ik me suf naar informatie over Vunzige Deuntjes. Het is vast cool om niks op je website te zetten. Mogelijk een semi undergrondse organisatie die leuke feesten organiseert. Youtube-filmpjes tonen donkere jongens die zingen en dansende jongeren. Hoolahoop en bubbeling is hot. De Halloweenkaartjes van 15 euro in de voorverkoop zijn al uitverkocht en, zo staat er nadrukkelijk bij: als je niet verkleed bent, kom je er niet in. Aha!

Nikita loopt plotseling rood aan. Er is een kaartje beschikbaar voor 18 euro. Ze krijgt het er warm van, maar helaas wordt ook dit keer het kaartje net voor haar neus weggekaapt. Door dezelfde gast die het even later weer voor 30 euro op de site aanbiedt. Als ze er tegen Errol over klaagt, roept die terug dat dit gewoon business is. ‘Misschien rond etenstijd,’ opper ik.

‘Etenstijd?’ Ze besluit de kaartjes even te laten voor wat ze zijn en duikt zelf de keuken in. Een knus moment. Enig om haar aan de gang te zien met potten en pannen en zakjes en pakjes. Er is frustratie over het pakje lasagnemix, want waarom moet er nou ineens een blikje ‘tomaat in blokjes’ bij? Het irriteert haar mateloos. Ondanks de minder fraaie woorden die er uit haar mond rollen, lig ik stiekem in een deuk, want ik kan daar zelf ook helemaal niet tegen als dingen zomaar veranderen. Uiteindelijk pakt ze doodgemoedereerd twee tomaten en snijdt ze klein.

Slappe lach

Tijdens het koken hangt ze de was buiten en haalt hem later weer van de lijn. De beddenlakens die nog wat moeten nadrogen geven onverwachts een Halloweenachtig sfeertje. Met mijn cameraatje film ik een stukje van ons gesprek. Dat doe ik wel vaker en heb de neiging om te gaan interviewen. De meest vreemde vragen komen dan in me op. Na wat bevraging over haar bak- en kookkunsten flap ik er ineens uit: ‘Wil je nog iets tegen je kinderen wil zeggen?’ Ze geeft me een Nikitiaanse blik. ‘Of wil je even naar ze zwaaien? Want je weet maar nooit of je kinderen dit ooit zullen zien.’ Ik ga nog even door, totdat ze haar gezicht niet langer in de plooi kan houden. En zo eindigt onze skypesessie met de slappe lach.

Moeder en dochter in de slappe lach

Een uur later sta ik ook in de keuken en spoel het gesprek als een soort film terug. Ik schrik op van haar appje. Ze heeft blij nieuws. Nee hoor, ik word nog geen oma, maar ze heeft wel een kaartje voor het Vunzige Deuntjes Halloweenfeest bemachtigd! Uiteindelijk is ze voor 25 euro overstag gegaan. De volgende dag stuurt ze me een foto van hoe ze geschminkt wil worden. Zo jammer dat ze zo ver weg zit. Natuurlijk, ze zal zeker lol hebben met haar vriendinnen, maar ik had haar graag zelf nog eens geschminkt. Net als vroeger. Maar ja, ook kleine heksjes worden groot.

Nikita op 7-jarige leeftijd in Rotterdam

Christel Cosijn, in: Amigoe, 29 oktober 2015.