The Power Of Mental Space

The Power Of Mental Space

“Na de Mental Space Sessie heb ik even gewacht met een review om te kijken wat het het op lange termijn deed. En dat was erg positief. Eigenlijk had ik geen idee wat ik kon verwachten van een ‘mental space sessie’. Ik ben er open naartoe gegaan. Nu ja, naartoe… het kan gewoon vanuit huis! Christel heeft de gave van een mooie rustige begeleidende stem en we spraken over nog wat onverwerkte delen van een voor mij heftige gebeurtenis.” 🌎🍀💞

 

“Christel heeft prachtige manieren om de onverwerkte delen eerst groter te maken en deze vervolgens naar een deel van mijn ‘mental space’ te brengen om deze vervolgens ‘uit het veld van ervaringen’ te sturen op een zachte en ook liefdevolle manier. Ik kan zeggen dat ik na de sessie minder last heb gehad van ‘gedachten over het verleden’ en dat het daadwerkelijk (nog) meer lukt om te creëren vanuit het ‘hier en nu’. Het betekent een boost voor mijn creativiteit en mijn ‘zijn’. Ik ben erg gelukkig met de sessies bij Christel.” ❤️

“Ik heb Christel leren kennen als een heel warme en betrokken therapeut. Ze kan snel tot de kern komen en is direct in haar benadering waarbij er ook plaats is voor een gepaste dosis humor. Ik heb tijdens mijn online contacten met Christel heel waardevolle inzichten gekregen die me verder hebben geholpen. Ook heb ik mogen ontdekken dat online contact prima werkt. Christel, bedankt voor onze ontmoetingen en voor je kennis.”

 

“Het was een hele mooie ervaring. De sessie was voor mij intens en ging naar de kern. Christel weet de juiste vragen te stellen en ze creëerde een safe space waar ik mezelf kon zijn. Ook al waren we niet fysiek bij elkaar, er werd veel in beweging gezet. Ik vond het mooi om te ervaren hoe snel er in energie transformatie mocht plaatsvinden en haar begeleiding daarbij is geruststellend en liefdevol. Verrassend mooi en zeker een aanrader als je je persoonlijk verder wilt ontwikkelen. Nogmaals bedankt.” ❤️

Nieuwsgierig naar wat The Power of Mental Space voor jou kan betekenen?
Surf naar: www.thepowerofmentalspace.com en maak een afspraak!

Gebruik de kracht van jouw mental space. Word wie jij echt wilt zijn!

Manuscriptbegeleiding

Manuscriptbegeleiding_2020

Soms verdrink je in je eigen zee van woorden…

Mocht je hulp willen bij jouw manuscript, laat het ons weten! Tijdelijk 50 euro korting!Lees hierover meer: Manuscript boost & Writer’s block.

Kerstsprookje: Het ontevreden meisje

kerst_2018_engeltjes

Het ontevreden meisje

Op een tropisch eiland niet ver hier vandaan, woonde eens een meisje.
Het was volle maan toen ze werd geboren.
Daarom noemden haar ouders haar Miluna. Dat betekent ‘mijn maan’.
Ze waren dol op haar en gaven haar alles wat haar hartje begeerde.
En daarom groeide Miluna op tot een verwend en ontevreden meisje.

Als de zon scheen was het te warm.
Als het regende te nat.
In de airco was het te koud.
En als ze een snoepje kreeg was het te klein.
Kreeg ze zakgeld of geld voor haar rapport dan was het te weinig.
School vond ze saai, ook de tekenles.
En de juf vond ze stom.
Ze had geen vriendjes of vriendinnetjes want kinderen vond ze vervelend.

Haar ouders probeerden haar elke dag blij te maken.
Dat lukte soms. Maar altijd maar heel even.
Ze werden er wanhopig van.
Toen Miluna tien was wilde ze wel leren paardrijden.
Maar na twee lessen stopte ze. Het deed pijn aan haar billen.
Ze mocht leren snorkelen, want de onderwaterwereld leek haar wel leuk.
Maar na drie lessen had ze alle vissen wel gezien en was het beu.
Dus ging ze op zeilles.
Op de eerste les al haatte ze het geschommel van de boot.
Toen mocht ze op surfles.
Maar ze viel steeds van de plank af in het water. Dat maakte haar boos.
Dan maar naar gymles.
Tijdens de eerste les viel ze uit de ringen en brak haar pols.

Omdat ze gips om haar gebroken pols had wilde ze niks meer doen.
Zelfs niet de dingen die ze nog best wel kon.
Zoals naar school gaan.
Haar tanden poetsen.
Lezen en kleuren.
Of wandelen langs de zee.
Maar zelfs lopen wilde ze niet meer.
Haar moeder verzorgde haar alsof ze een baby was.
Maar nooit was Miluna blij.
Drie keer per dag trok ze boos de strikken uit haar haren.
En eiste dat haar moeder haar andere kleren aantrok.
Haar vader moest haar steeds dragen als ze ergens naartoe gingen.
Gelukkig mocht het gips er na een paar weken weer af.
Miluna moest oefeningen doen zodat haar pols weer sterk werd.
Ze haatte het.
Ze haatte alles en iedereen.
School was stom.
De hele wereld was stom!
En de kerstvakantie?
Die was het stomst van alles.

Op kerstavond hangt Miluna verveeld op de bank.
Haar moeder staat in de keuken het kerstmaal voor te bereiden.
Haar vader volgt een rugbywedstrijd in de tv-kamer.
Miluna kijk naar de kerstcadeautjes onder de kerstboom.
Wat een saai cadeaupapier, denkt ze.
‘En het zijn vast weer hele saaie cadeautjes,’ zucht ze hardop.
‘Zou je graag een heel bijzonder cadeautje willen?’ vraagt een stem.
Miluna schrikt op.
Ze kijkt om zich heen maar er is niemand in de kamer.
‘Krijg ik nog een antwoord?’ De stem klinkt ongeduldig.

Miluna staat op en loopt naar de kerstboom.
Want daar kwam de stem vandaan.
Staat haar vader soms grapjes met haar te maken?
Ze loopt om de kerstboom heen maar ziet niemand.
‘Wie zoek je? Ik ben hier, hoor. Wil je nou wel of geen bijzonder cadeautje?’ Klinkt het boos.
Miluna kijkt naar de plek waar de stem vandaan komt.
In de kerstboom hangt een speelgoedrendier met een arrenslee erachter.
Een speelgoeddier kan niet praten. Of toch?
Het meisje kijkt even om zich heen of niemand haar kan zien.
Ze gaat op haar tenen staan zodat haar gezicht vlakbij het rendier is.
Ze fluistert: ‘Kun jij praten?’
‘Doe je ogen dicht en tel tot drie!’ zegt het rendier.
Gehoorzaam doet het meisje haar ogen dicht en telt af: ‘Een, twee, drie.’
Als ze haar ogen opent kan ze niet geloven wat ze ziet.
Het rendier met de arrenslee zijn echt geworden!
Ze passen bijna niet in de kamer.
‘Stap in, want ik heb niet de hele dag de tijd.’ Het rendier briest even door zijn neus.

Vlug klimt Miluna in de arrenslee.
‘Ben jij Rudolph, the red nosed reindeer?’
‘Ik ben Ralf, zijn neef. Die ouwe heeft me ontslagen.’
Die ouwe, denkt het Miluna. Bedoelt hij misschien de kerstman?
Ralf trappelt met zijn hoeven. ‘Maar ik heb de sleutel nog. Nu die ouwe niet thuis is omdat het morgen Kerstmis is, kunnen wij snel een pakje voor jou halen. Dus maak je veiligheidsgordel vast.’
Zodra ze zit, vliegen ze het raam uit, steeds hoger en hoger, tot boven de wolken.
Daar is de lucht blauw en de zon schijnt.
Miluna vindt het maar saai.
Ze heeft gelijk spijt dat ze mee is gegaan, maar ze durft niets tegen Ralf te zeggen.

Ineens maken ze een duikvlucht naar beneden.
Ze vliegen recht op het wolkendek onder de arrenslee af.
Miluna gilt en doet snel haar ogen dicht.
‘Hou je vast!’ roept Ralf.
Even slingert de slee heftig op en neer.
Het wordt steeds kouder.
Miluna trekt de warme laarzen aan die op de bodem van de arrenslee liggen.
Dan kruipt ze helemaal onder de deken die naast haar ligt.
Opeens mindert de slee vaart.

Miluna doet de deken wat opzij en kijkt naar beneden.
De wereld is wit van sneeuw.
Langzaam zweven ze over een groot huis dat met lichtjes is versierd.
Naast het huis, vlak voor een kleine familiebegraafplaats, houdt de arrenslee stil.
‘In het vakje naast je zit een ring met drie sleutels,’ zegt Ralf. ‘De grootste past op de achterdeur. Je hebt maar twee minuten, anders gaat het alarm af. Ga naar binnen, ren door de gang en stop voor de vijfde kamer aan je linkerhand. Maak de deur open met de kleinere sleutel. Aan de muur hangt een schilderij van de broer van de kerstman. Duw dat wat opzij. Dan zie je een kastje in de muur. Maak het slot open met het kleinste sleuteltje. Open het kastje en pak een van de pakjes die erin staan. Maak het pakje niet open! Sluit alles weer af en stap weer in mijn slee.’

Miluna pakt de ring met sleutels en stapt uit de arrenslee.
De sneeuw knerpt onder haar laarzen.
Er loopt een rilling over haar rug als ze langs de kleine begraafplaats loopt.
Gaat ze nu gewoon inbreken in het huis van de kerstman?
Als ze de achterdeur vindt bibbert ze van de kou.
Ze kijkt om zich heen of niemand haar ziet en steekt dan de sleutel in het slot.
De deur gaat open.
Het ruikt er naar dennenbomen en appeltaart met kaneel.
Met kloppend hart rent ze de gang in.
Haar voetstappen weerkaatsen tegen de lange muren.
Bij de vijfde kamer aan haar linkerhand stopt ze.
Met de kleine sleutel opent ze de deur.
Op het schilderij aan de muur staat een oude man met een witte baard.
Hij lijkt op de kerstman. Dat moet zijn de broer zijn.
Miluna loopt er naar toe en duwt het schilderij wat opzij
Met het kleinste sleuteltje opent ze het kastje erachter.
Het deurtje zoeft langzaam opzij.
Ze ziet wel meer dan honderd pakjes.
Snel kiest ze een vierkant pakje met zilver pakpapier en een roze strik uit.
Ze sluit het kastje, de kamer en de achterdeur en rent hijgend terug naar de arrenslee.
Ondanks de sneeuw heeft ze het ineens warm.
Zodra ze zit klimt Ralf weer boven de dikke wolken uit waar de zon schijnt.
Ze duwt de deken van zich af en trekt de laarzen uit.
Miluna durft niet te klagen dat het zo lang duurt.
Eindelijk vliegen ze weer door het raam en landen voor de kerstboom.

‘Leg het pakje onder de boom en doe je ogen dicht’, zegt Ralf. ‘Tel dan tot drie voordat je ze weer open doet.’
Miluna legt het pakje met de roze strik onder de boom en telt met haar ogen dicht tot drie.
Als ze haar ogen weer opent, kijkt ze verbaast om zich heen.
Ralf is verdwenen. Ook de arrenslee is weg.
Ze kijkt in de kerstboom.
Het kleine speelgoedrendier met de arrenslee schommelt zachtjes heen en weer.
‘Ralf?’
Het blijft stil.
Met een diepe zucht gaat het meisje weer op de bank zitten.
Wat is Kerstmis toch saai.

De volgende dag op kerstochtend roept haar moeder haar.
Miluna heeft helemaal geen zin om op te staan.
De cadeautjes zijn toch saai. Dat weet ze nu al.
Ineens herinnert ze zich het zilveren pakje met de roze strik.
Ze trekt een jurk aan en gaat naar beneden.
‘Gelukkig kerstfeest!’ roepen haar ouders tegelijk.
‘Gelukkig kerstfeest’, mompelt Miluna terug.
Ze gaat op haar knieën voor de kerstboom zitten.
Er liggen nog meer pakjes onder dan gisteren.
Maar ze ziet geen pakje met een roze strik.
Snel duwt ze de pakjes op zij.
Ineens ziet ze het en zet het voor zich op de grond.
Haar ouders kijken vragend naar elkaar.
Miluna haalt de roze strik eraf en scheurt het pakpapier los.
Er komt een houten doosje tevoorschijn met een bewerkt deksel.
‘Hoezo een spannend pakje, Ralf? Het is een poeppoep-poepperdepoep-saai doosje!’roept ze boos.
‘Wie is Ralf? En wat zit er in het doosje?’vraagt haar moeder nieuwsgierig.
‘Poep!’ zegt Miluna brutaal.
Toch maakt ze het doosje open.
Wie weet wat er in zit.

Het doosje is leeg.

Maar dan gebeurt er iets vreemds.
Miluna begint te lachen. Ze staat op en danst de kamer rond.
Ze springt op haar ouders af en geeft ze een dikke knuffel.
‘Gelukkig kerstfeest!’ roept ze.
Ze danst naar de kerstboom en geeft Ralf een zoen op zijn neus. ‘Dank je wel, lieve Ralf! Dit is het aller allermooiste cadeau van de hele hele wereld!’
Haar ouders begrijpen er niets van.
Waarom is Miluna zo blij met een leeg doosje?
Opgewekt pakt het meisje de cadeautjes voor haar vader en moeder onder de boom vandaan en deelt ze uit. Ze snijdt de kersttaart en doet die op de bordjes.
‘Dank je wel, mama, dat je altijd voor me zorgt! Dank je wel, papa, dat je altijd zo lief voor me bent.’
Haar ouders kijken elkaar blij aan en pakken hun cadeautjes uit.
Als de taart op is haalt Miluna een paar grote boodschappentassen uit de keukenkast.
Ze pakt alle cadeautjes waar haar naam op staat en stopt ze erin.
‘Wat ga je daarmee doen?’ vraagt haar moeder.
‘Ik ga vandaag cadeautjes uitdelen aan kinderen die ziek of arm zijn.’
‘Maar moet je niet eerst kijken wat er in zit? Misschien wil je ze zelf houden.’
Miluna schudt haar hoofd.
Stralend zegt ze: ‘Ik heb niets nodig.’

Aan het eind van de kerstvakantie ruimt Miluna samen met haar moeder de kerstspullen op.
Samen rollen ze de engeltjes voorzichtig in keukenpapier en leggen ze in de engelendoos.
‘Ik heb nog nooit zo’n fijne kerst gehad!’zegt ze opgewekt.
Voorzichtig pakt ze Ralf uit de boom.
‘Mam, mag ik deze op mijn kamer houden?’
Als haar moeder ja zegt geeft ze haar een dikke knuffel en rent met Ralf naar haar kamer.
Ze geeft hem een kus op zijn neus en zet hem voorzichtig op haar nachtkastje, naast het lege doosje.
Voor het slapen gaan praat ze tegen Ralf.
Maar Ralf praat nooit meer terug.

Elk jaar met kerst deelt Miluna haar cadeautjes uit aan zieke en arme kinderen.
Met veel plezier gaat ze naar school en ze heeft de liefste juf van de wereld.
Wanneer ze met haar vriendjes en vriendinnetjes gaat buiten spelen hebben ze de grootste pret.
Regelmatig blijven er kinderen eten en logeren.
Miluna is sinds die bijzondere kerstmis het gelukkigste kind van de wereld.

Christel Cosijn en Richelle van den Dungen Gronovius, ‘Het ontevreden meisje’, in: Antilliaans Dagblad, kersteditie, december 2018.

Wat lees je onder de kerstboom?

Tyra_Tasemita Tyra Tasemita, vwo 6

Het lezen van literatuur, zeker voor de jeugd, kan een grote impact hebben op de rest van je leven. Lezen vormt je, brengt je in verwarring, opent nieuwe denkpaden en maakt dat je anders leert kijken naar de wereld om je heen. Omdat de vakantieperiode bij uitstek uitnodigt tot lezen, vroegen we een aantal leerlingen, docenten en de bibliothecaris van Colegio Arubano welk boek indruk op hen heeft gemaakt. Een kleine greep uit hun reacties.

Colegio_Arubano_Joe_Fortin
Joe Fortin, bibliothecaris: ‘Door het lezen van de korte verhalen van Jorge Luis Borges ontdekte ik dat fictie een literair spel kan zijn waarbij je voortdurend in verwarring gebracht wordt.’

Marc Croes, vwo 6: ‘The great Gatsby laat zien hoe iemand alles doet om een doel te bereiken. Sommige aspecten van dit boek pas ik toe in mijn dagelijks leven, zoals dankbaar zijn en altijd hoop hebben, hoe slecht de situatie ook is.’

Heleen van Doremalen, docente filosofie: ‘1984, Wat is waarheid? Hoe bepaalt taal wat wij als waarheid zien? De (on)mogelijkheid van vrij denken.’

Colegio_Arubano_Melanie_Cro
Melanie Croes, vwo 6: ‘Girl in translation zou ik iedereen aanraden, omdat het een prachtig verhaal is over het leven van een immigrant. In het boek leer je hoe het Chinese meisje tussen twee culturen moet kiezen in verschillende situaties. Iets wat heel vervelend is voor alle immigranten.’

Tyra Tasemita, vwo 6: ‘In Of Mice and Men veegde ik stiekem al tijdens de eerste tien bladzijdes mijn tranen weg.’

Colegio_Arubano_Gilner_Pawi
Gilner Pawirowijono, vwo 6: ‘Ik vind Animal farm een uitstekend boek, omdat het op een kinderlijke manier grondig beschrijft hoe het communisme is.’

Kimberley Geerman, vwo 6: ‘Kort Amerikaans, interessant om te lezen hoe een jongeman die in de Tweede Wereldoorlog moet onderduiken, wanhopige pogingen doet tot menselijk contact, wat leidt tot een nog grotere eenzaamheid.’

Download het hele artikel Wat lees je onder de kerstboom?, in: Antilliaans Dagblad, kersteditie, december 2018. // 375 kb | door Christel Cosijn en Richelle van den Dungen Gronovius

Nieuwe website Christel Cosijn

Website_Christel_Cosijn

Minimalistisch, want het gaat tenslotte om de kunstwerken. Dat was de insteek voor het nieuwe ontwerp van de website van kunstenares Christel Cosijn. Benieuwd? Surf naar: www.christelcosijn.com/

De Real Meal Revolutie

DRMR

Levensgenieters omarmen De Real Meal Revolutie, een moderne versie van het Bantingdieet. Waarom? Simpelweg omdat je met dit dieet langer kunt blijven genieten van het leven. Bovendien is het eten heerlijk en verzadigend. Het is dan ook meer een levensstijl dan een dieet, want dit doe je de rest van je leven als je slim bent. Nooit meer jojo-effect. Gezond, lekker en toch geen honger.

Download het hele artikel De Real Meal Revolutie, in: Antilliaans Dagblad, 21 januari 2017. // 376 kb | door Christel Cosijn en Richelle van den Dungen Gronovius

Monkeyway tilt je leven naar een hoger level

2016-2017
Soms wil je even een preview in je toekomst om te zien of er nog leuke dingen op je pad komen. Iets waardoor het leven ineens vleugels krijgt. Waardoor je gaat bubbelen van binnen. Bij Monkeyway stop je met wachten en ga je die leuke dingen een handje helpen. Wil jij in 2017 eindelijk je dromen waarmaken? Begin vandaag en til je leven direct naar een hoger level. We laten je zien hoe je dat in 5 stappen kunt doen.

[Read more…]

De allerlaatste Uitgevlogen

Bursalen Bonaire - 2013

De nieuwe bursalen maken zich klaar om uit te vliegen. Stress dus. Maar zo ver van huis word je snel volwassen. Was ik drie jaar geleden nog bezorgd om Nikita, nu is zij bezorgd om mij. De Real Meal Revolutie uit de vorige column voerde mij namelijk naar een nog extremere manier om koolhydraten te vermijden. En dat vindt ze maar niks. Maar dat verhaal bewaar ik voor later, want voor de allerlaatste Uitgevlogen vroeg ik Nikita om een terugblik.

‘Het derde jaar heb ik als zeer leerzaam en positief ervaren. Ik heb stage gelopen in een jeugddetentie, een ervaring die ik niet had willen missen! Ik werd zo leuk en warm opgevangen door mijn collega’s en heb er veel geleerd. Niet alleen qua studie maar ook over mezelf. Ik heb grenzen leren aangeven en een andere kijk gekregen op mijn omgeving. Ook voel ik me niet meer buitengesloten of alleen, zoals ik de twee voorgaande jaren wel heb ervaren. Dat was voornamelijk op school, door de houding van medestudenten.

Het eerste jaar was het ergste. Uiteraard verlangde ik enorm naar huis. Misschien omdat ze op school deden aan een soort indirecte discriminatie. Dit kwam doordat ik anders dacht en anders reageerde, niet alle trends en gewoontes kende en natuurlijk ook door de afwezigheid van gezamenlijke jeugdervaringen. Uiteindelijk werd ik genegeerd want ik hoorde bij niet één groepje. Niet omdat niemand me mocht, maar meer omdat ik nergens een klik voelde. Wellicht was ik daar zelf ook schuldig aan. Inmiddels hoor ik nog steeds niet bij een groepje, maar ga wel met iedereen om.

Medestudenten zijn nu juist geïnteresseerd in mij en ook in Bonaire. Op mijn beurt vraag ik naar hun achtergrond. Ik ontmoet zo steeds meer mensen met een interessant levensverhaal. En iedereen is zichzelf. With age everything gets better and more simple, I guess. Maar die schoolcontacten gaan niet verder dan school. Alleen met het meisje waarmee ik de eerste twee jaar in de klas zat, ga ik na school soms ook om, al is zij het tegenovergestelde van mij. En natuurlijk mijn Marokkaanse buurvrouw. Zij is al wat ouder en heeft kinderen, maar ze is leuk en gezellig.

Nikita - moderne dochter

Nu het gemis aan vriendschappen sterker wordt, trek ik er vaker op uit. Naar een goed concert bijvoorbeeld. Ik zoek online naar de goedkoopste kaartjes. Dan spreek ik af met mijn eilandvrienden en -vriendinnen die inmiddels ook in Nederland wonen. Daar voel ik me het meest bij op mijn gemak. Sinds kort ben ik vrijwilligster in een dierenopvang. Na het schoonmaken mag ik lekker met de honden spelen. En ik kijk uit naar de zomervakantie, dan ga ik misschien met mijn vader naar Valencia. Dat wil ik al zo lang.

Nog één jaar dus. Maar dan? Mijn missie is jongeren helpen door middel van coaching en/of training om zichzelf verder te ontwikkelen. Maar dat kan op zoveel manieren,dat maakt het moeilijk om over mijn toekomst na te denken. Ga ik gelijk terug naar de eilanden of blijf ik hier om meer ervaring op te doen? Misschien nog een deeltijdstudie? Iets met kunst dan, want die functie in de gevangenis leek me super. Ik zie hier veel werk en ontwikkelmogelijkheden voor mezelf. Ach, I just go with the flow. I don’t fight the waves but let them show me the way.

De nieuwe bursalen doen er goed aan om niet uitsluitend te studeren, maar ook om er op uit te trekken en te genieten van alle mogelijkheden hier. Zoek aansluiting bij anderen door gemeenschappelijke interesses, sport of ga uit, spreek af met vrienden, bezoek attracties, popconcerten of verken Europa, zodat wanneer je terugkeert naar de eilanden niet baalt dat daar niet veel te doen is. Maar verlies nooit je doel uit het oog. Ik ken bijvoorbeeld

Nederlandse studenten die naar drank stinken tijdens de les. Als je te veel feest, kom je uiteindelijk thuis zonder diploma. Maar, je moet dan nog wel je schuld aflossen. Mocht je studie niet bevallen, dan kun je het beste zo snel mogelijk stoppen en eventueel een andere kiezen. Heb je problemen? Zoek hulp!

Ik ergerde me eerst best wel aan het Nederlandse gezeur hier over het weer, maar dat is zinloos. Het weer is hier vaak k*t. Accept it.

En als laatste, ga niet lopen stressen! Rennen voor het openbaar vervoer – terwijl je naar huis gaat- is dom, want een paar minuten later komt er weer een. Wat ik heb overgenomen hier is op tijd komen. En dat is een kwestie van op tijd vertrekken. Stick to your true self, maar ontwikkel jezelf wel. Exito!’

Column Om op te vreten

Nikita doet het goed. Errol heeft een baan. Het columnavontuur zit erop. Lieve lezers, masha danki voor jullie tijd en interesse. Wil je me blijven volgen? Super! Na de zomervakantie ga ik over van alles en nog wat bloggen. Het fijne is dat we dan onderaan de blog met elkaar in gesprek kunnen. Spannend, want die eerste blog gaat natuurlijk over mijn huidige dieetexperiment: Zero Carbs. Wat wordt het? Top, of de zoveelste dieetflop? Als je een mailtje stuurt naar info@bigbangexpress.com met als titel ‘blog volgen’, dan geef ik je een seintje zodra we online gaan met de nieuwe website. Tot dan!

Christel Cosijn, in: Amigoe, 23 juni 2016.

De Real Meal Revolutie

DRMR

Vaak kom ik ’s morgens op de boulevard andere ‘lopers’ tegen. Ik verdeel ze in twee categorieën: hardlopers en afvallers. De hardlopers zijn slank en pezig. Ze rennen lichtvoetig langs, gedreven door een innerlijk energie. De afvallers zijn niet slank. En ze bewegen ook niet bepaald lichtvoetig.
Opvallend is dat de grootste vetreserve in onze buik wordt meegedragen, als een kostbaarheid, zoals een baby, veilig in moeders buik. Hoewel mijn buffer minimaal is, ben ik toch geen hardloper. Of moet ik zeggen, nog geen hardloper? De afgelopen weken is mijn buik namelijk ‘zomaar’ wat platter geworden. Met ‘zomaar’ bedoel ik niet door het lopen.

Melchior Meijer

Melchior Meijer

Ik experimenteer al 40 jaar met voeding. Je herinnert je misschien nog wel mijn fruitdieetavontuur, waardoor niet mijn vet maar mijn spieren verdwenen. Ondanks mijn voornemen om nooit meer op dieet te gaan, ga ik toch weer voor de bijl. Iemand op de blog van medisch journalist Melchior Meijer gaf me namelijk de link naar De Real Meal Revolutie (DRMR).

Gelukkig vind ik bij Bruna Aruba nog een exemplaar. Ik kwijl nog net niet wanneer ik door de heerlijke recepten blader. Is dit het dieet waar ik 40 jaar naar heb gezocht? Ik hoor Nikita al zuchten: ‘Mam!’ Zij heeft me natuurlijk al die jaren zien worstelen. Zij gelooft in afvallen door bewegen, maar volgens mij zorgt beweging voornamelijk voor getrainde spieren. In elk geval moet en zal ik erachter komen hoe ik mijn gezondheid beter kan beïnvloeden. Ik koop het boek.

Tim Noakes

Professor Tim Noakes

DRMR beschrijft het bantingdieet. Het was heel lang een saai dieet totdat DRMR het hip maakte. Met haar onthutsende ontmaskering van de Westerse koolhydraatleugen veroverde het bantingdieet in rap tempo Zuid-Afrika. Professor Tim Noakes, een van de Zuid-Afrikaanse auteurs, richtte zelfs een organisatie op om ook de aller armste te helpen gezonder te eten.

Met mijn suiker- en graanloze paleolifestyle was ik al een aardig eind op weg, dacht ik. Maar zetmeel blijkt een slimme wolf in schaapskleren. Zetmeel wordt namelijk direct omgezet in suiker. Peulvruchten en bepaalde knollen vallen in deze categorie. En brood, spaghetti, rijst, crackers, pannenkoeken, aardappel, pasteichi, chips en roti sorteren hetzelfde effect als taartjes, koek en snoepgoed. En jawel, ook hetzelfde als fruit. Ze maken je bloedsuikerspiegel instabiel.

Het bantingdieet bestaat eigenlijk uit drie lijstjes; een groen, een oranje en een rood lijstje. Het groene lijstje bevat dingen die ik onbeperkt mag eten: zoals vis, vlees en eieren, maar -verbazingwekkend genoeg- ook romige, vette dingen zoals slagroom, roomboter, roomkaas, dierlijke vetten, kokosolie, olijfolie, mayonaise, -ja echt!- en volle zuivel. Met noten en zuivel ga ik wat experimenteren. Als mijn lijf elke dag voldoende vet binnenkrijgt hoeft het niet langer dat voorraadje mee te sjouwen. Met een gratis platte buik als bonus! Van de oranje lijst mag ik af en toe wat, maar de rode lijst is uit den boze. Om de trek tussen de maaltijden te stillen mag ik een heerlijke zelfgemaakte vetrijke chocoladeshake, die er inderdaad voor zorgt dat ik urenlang geen hap meer door mijn keel krijg.

fat-ladies

De koolhydraatleugen

Professor Tim Noakes legt achterin het boek uit hoe we jarenlang door de voedselindustrie, de medische en de farmaceutische wereld zijn voorgelogen. Eigenlijk is al onze ellende begonnen na de Tweede Wereldoorlog, toen een aantal Amerikaanse politici nieuwe voedingsvoorschriften bedacht. Niet om gezonder te leven maar louter om de Amerikaanse boeren uit de crisis te helpen. Zonder onderzoek werden graan- en maïsproducten gepromoot en daarna deed de suikerindustrie er nog een flinke schep bovenop, of liever gezegd, er doorheen. Toen de voorverpakte bewerkte en gemanipuleerde voedingsindustrie op gang kwam, die beschikbaarheid wereldwijd mogelijk maakte, was de ramp compleet. Mensen werden op een Westers koolhydraatrijk dieet overal steeds dikker en zieker. Welvaartsziekten als diabetes, alzheimer, kanker, hartklachten en reumatische aandoeningen zijn het gevolg van deze koolhydraatleugen. Maar hoe maken koolhydraten ons dan ziek?

Koolhydraten, zo weet Noakes, veroorzaken ontstekingen en beschadigen de aderen, de hersenen, het spijsverteringssysteem en de lever. Cholesterol is een soort ‘repair kit’ en zet zich alleen vast op lekkende aderen, uitsluitend met de bedoeling het lichaam te beschermen. Cholesterol is dus niet de oorzaak van hartproblemen maar het gevolg van de ontstekingen die veroorzaakt zijn door hoge bloedsuikers. En hoge bloedsuikers worden veroorzaakt door overdoses koolhydraten.

Bantingrecept avocado

Wereldwijd Koolhydraten minderen

Dan wereldwijd koolhydraten minderen toch? Waar wachten we nog op?
Zolang de schijf van vijf wordt gepropageerd door regeringen en wordt gesponsord door de voedings- en farmaceutische industrie, kunnen we dat op onze broodbuik schrijven. Koolhydraten worden immers ook in producten gestopt waarin je ze niet zou verwachten. Ik sta daarom al jaren liever zelf in de keuken. Dan weet ik wat ik in mijn lijf stop.
En ik ben niet de enige. Kennis is macht. Als de consument massaal andere dingen eist dan ze wordt voorgeschoteld, wordt ze uiteindelijk op haar wenken bediend. Samen kunnen we het tij keren, zodra we begrijpen hoe.

In elk geval ga ik het zoveelste voedingsexperiment weer aan met mezelf. DRMR klinkt voor mij logisch en veelbelovend. Maar mocht je straks op de boulevard tòch een zachtjes gillende loopster tegenkomen, dan was dit DRMR-verhaal ook niet de hele waarheid. Wordt vervolgd.

Ps
Het avocado-tonijnrecept heb ik bedacht en daarmee won ik een spiraalsnijder op FB bij De Real Meal Revolutie.

Christel Cosijn, in Amigoe, 9 juni 2016.