2014

Vanaf oktober 2014 delen Christel als moeder en Nikita als overzeese dochter regelmatig in dagblad Amigoe hun ervaringen met de lezer. Lees hieronder de columns die sindsdien zijn verschenen.

Christel Cosijn en Nikita

Als dat geen toeval is?

Het tandartsverhaal van Nikita zet me aan het denken. Op dezelfde dag dat mijn vorige column werd
gepubliceerd – daarin vroeg ik me af of ze ooit nog naar de tandarts zou gaan in dit leven -, bracht het toeval haar in de behandelstoel. Het toeval? Nikita denkt natuurlijk dat ik achter de tandartsoproep zit. En dat ik haar tandarts hoogstpersoonlijk heb gegijzeld, zodat ze toch in de stoel van Effie Smits belandde, de tandarts die ik haar vorig jaar had aanbevolen. Maar als Nikita al achterdochtig was geweest over zoveel toeval bij elkaar, dan liet ze daar toch niets van blijken. Na de behandeling app’te ze opgewekt: “Tandarts ging goed, ze heeft een gaatje gevuld en het was de prettigste behandeling ooit!” Nikita had dus precies dezelfde ervaring als ik. Die fijne behandeling was natuurlijk geen toeval, maar wel hoe ze in die stoel terecht kwam. Lees verder…

Download de hele column: Als dat geen toeval is? In: Amigoe, 11 december 2014. // 2.92 mb

Generatief uitstelgedrag

In Nederland gaan kinderen op de fiets naar school. Voor op de bakfiets, of achterop, maar zodra hun kleine beentjes het kunnen, fietsen ze zelfstandig. Wegens gebrek aan fietspaden worden kinderen op de ABC-eilanden meestal naar school gebracht. Lange rijen auto’s schuiven langs de scholen. Ook Nikita werd altijd gebracht. Als ik al die auto’s weer in de file zie staan, denk ik er weleens aan terug. Ook aan haar getreuzel dat me vaak tot wanhoop dreef. Hoewel ik zelf altijd op tijd op was – ja echt! – en zelfs eerder opstond om haar haartjes te vlechten, kwamen we vaak te laat. Maar dat lag dus niet aan mij; Nikita had namelijk last van uitstelgedrag. Als laat-kom-moeder werd ik hier natuurlijk op aangekeken. Omdat ik niet elke ochtend een scène wilde schoppen, besloot ik het over een andere boeg te gooien. Lees verder…

Download de hele column: Generatief uitstelgedrag. In: Amigoe, 27 november 2014. // 3.63 mb

O, kom er eens kijken…

Het liefst loop ik langs de boulevard wanneer de zon net opkomt, bevoorrecht om zo mijn dag te kunnen beginnen. Ik besef immers dat diezelfde zon ook opkomt in landen waar het oorlog is of waar mensen vechten voor hun leven. Maar wat als mensen ruzie maken om niets?
Laatst keek ik naar een actualiteitenprogramma. Tussen de reportages over de misstanden in Rwanda en Rusland in, zat ook de Zwartenpietendiscussie. Een verontrustende ontwikkeling, want stel dat de rechtbank Zwarte Piet in de ban doet? Wat is Nederland zonder Sinterklaasfeest? Lees verder…

Download de hele column: O, kom er eens kijken… In: Amigoe, 13 november 2014. // 2.56 mb

Niemand begreep wat ik voelde op dat moment

Vorig jaar zomer trappelde Nikita van ongeduld om naar Nederland te gaan. Ze had haast. Haast om te beginnen aan haar nieuwe leventje. Ze zou niet alleen gaan studeren, maar ook zelfstandig gaan wonen, samen met Errol. Die nieuwe omgeving vol mensen met een volstrekt andere achtergrond, mentaliteit, taal en omgangsvormen vielen haar zwaarder dan het koude klimaat. En ze snapte ook geen bal van ‘die stomme Nederlandse humor’. Dus kwam er een ticket Bonaire. Af en toe kreeg ze nachtmerries waarin ze achter haar gemiste vlucht aanrende. Lees verder…

Download de hele column: Niemand begreep wat ik voelde op dat moment. In: Amigoe, 30 oktober 2014. // 3.25 mb

Een zwembad in de tuin

Het WK is in volle gang maar Nikita vindt die Oranjegekte niets, maar Errol voetbalt zelf ook en slaat geen wedstrijd over. Je zou bijna denken dat er een sportpresentator in de kamer zit. Bijna, want presentatoren mogen natuurlijk niet hardop vloeken. Nikita telt de dagen tot haar vakantie begint. Vakantie betekent Bonaire. Ze krijgt er soms nachtmerries van. Dan droomt ze dat ze te laat is opgestaan op de dag van haar vertrek en achter het opstijgende vliegtuig aanrent. Ze popelt van ongeduld om een duik te nemen in zee. Ze mist het hypnotiserende wiegen in de golven. In Nederland kan ze niet echt ontspannen. Onlangs zette ze een foto van haar nieuwste aanwinst op Facebook: een opblaasbad. Ik moet lachen en herinner me dat ze als kind verongelijkt kon vragen; ‘Hoe komt het dat al mijn vrienden een zwembad hebben en ik niet?’ Lees verder…

Download de hele column: Een zwembad in de tuin. In: Amigoe, 10 juli 2014. 1.35 mb.

Wist studeren herinneringen?

Toen ik Nikita vroeg welke voorbereidingen ze vorig jaar allemaal had gedaan voor haar vertrek naar Nederland, antwoordde ze: ‘Voorbereiding was er niet echt, het was gewoon alle dingen inleveren, spullen kopen, kamer opruimen en kast uitruimen. En toen was het gaan.’ Ik kan er met mijn pet niet bij. Hoe werkt het toch in haar bovenkamer?

Herinnert ze zich dan niets over alle stress die we hebben gehad, vraag ik me verwonderd af? Ik denk terug aan de paniek toen haar diploma aanvankelijk niet geldig was door een fout van school en aan de talloze uren die we doorbrachten op internet. Aan het op afstand kiezen van geschikte studies, scholen en woonplaats. Nikita wilde samen met Errol naar Nederland vertrekken, dus vooral niet onder begeleiding. Ze wilde ook zeker niet in een studentenhuis wonen, waar je alles moet delen. Wat Nikita in haar koppie heeft gebeurt. Maar voordat ze die leuke studio konden betrekken in Haarlem, moest er nog heel wat water door de zee. Lees verder…

Download de hele column: Wist studeren herinneringen? In: Amigoe, 9 juli 2014. // 1.35 mb

De ontdekking

Hoe het geheugen van volwassenen werkt, daar is al heel wat zin en onzin over geschreven, maar wat weten we over het geheugen van jongeren? Gisteren deed ik een ontdekking waarvan ik nog niet 123 weet wat ik daarvan moet vinden. Lees verder…

Download de hele column: De ontdekking. In: Amigoe, 8 juli 2014. // 1.35 mb